Μία εμπειρία οχτώ χρόνων ως διευθύντρια ολιγοθεσίου Δημοτικού Σχολείου.

Η εμπειρία μου των οχτώ χρόνων, ως διευθύντρια του 3/θεσίου Ολοήμερου Δημοτικού Σχολείου Σισών που ξεκίνησε ως διθέσιο, θεσμοτεθήθηκε ως τριθέσιο μετά την πάροδο δύο χρόνων και λειτούργησε για δύο χρόνια ως τετραθέσιο (2006-2008), συνοψίζεται στα εξής. Ο Διευθυντής (ο σωστός όρος είναι Προϊστάμενος) ενός ολιγοθεσίου σχολείου είναι λίγο από όλα με την υποχρέωση να πρέπει να αποδίδει σε όλα πολύ. Είναι λίγο δάσκαλος της πρώτης τάξης, λίγο δάσκαλος της δεύτερης τάξης ή και της τρίτης αν πρόκειται για διθέσιο ή και όλων των τάξεων αν πρόκειται για μονοθέσιο, ακόμα και του ολοήμερου αν φύγει ο δάσκαλος ή αν απουσιάσει και ειδοποιήσει την τελευταία στιγμή. Είναι λίγο ταμίας, λίγο γραμματέας, λίγο υπόλογος, λίγο λογιστής, λίγο εξωτερικών εργασιών (Εφορία, ΙΚΑ κλπ), και τώρα πια έχει την τιμή να είναι λίγο πυροσβέστης ως αρχηγός πυρασφάλειας και λίγο νοσοκόμος ή ακόμη και λίγο γιατρός ως αρχηγός πρώτων βοηθειών.

Ταυτόχρονα κοντά σε αυτά τα λίγα πρέπει να κάνει εφημερίες, να απαντάει στα τηλέφωνα, να πρωτοκολλεί, να συμπληρώνει στατιστικά, να έχει όλα τα βιβλία και τους φακέλους του γραφείου στην εντέλεια, να συμπληρώνει τα έντυπα των ωρομισθίων του ολοήμερου (γιατί ο δάσκαλος του ολοήμερου ενός ολιγοθεσίου σχολείου δεν επιδοτείται και άρα αυτή είναι υποχρέωση του διευθυντή), να γράφει τα πρακτικά και να πηγαίνει στο γραφείο να παίρνει τις εγκυκλίους (ακόμη κι αν το γραφείο απέχει 25 χιλιόμετρα από το σχολείο και τον τόπο διαμονής του). Επιπλέον πρέπει να είναι πρωτοπόρος στα προγράμματα, να ανοίγει το σχολείο στην κοινωνία και γενικά να κάνει όλη τη γραφειοκρατική δουλειά και φυσικά ταυτόχρονα με όλα αυτά να κάνει μάθημα, να διορθώνει και να αποκαθιστά την τάξη.

(Για περισσότερα, εδώ)